De Soteria beweging – Hoe het Levenssnoer participeert

Gepubliceerd op 14 november 2021

Of hoe mededogen mensen in beweging zet.

pastedGraphic.png

Compassion honours our experience; it allows us to be intimate with the life of this moment as it is. Compassion makes our acceptance wholehearted and complete.
Tara Brach

Mededogen waardeert onze ervaring. Ze laat ons toe een nauwe verbinding aan te gaan met het leven op het moment zelf. Mededogen maakt dat we volledig en vanuit het hart aanvaarden.
Tara Brach

 

Het Levenssnoer neemt deel aan deze beweging

Huguette Beyens vanuit Huize Poustinia:

“De pandemie heeft wereldwijd mensen geraakt in het diepst van hun menszijn. In een eerste zoektocht naar hoe mondiaal respons geven aan een verschijnsel dat de gezondheid van de mens bedreigt is het stilleggen van het leven als overlevingsstrategie ingezet.

We laten even opzij liggen of dit al dan niet de beste oplossing is om deze uitdaging aan te gaan. Want ook deze discussies vragen veel energie.

Feit is dat voor veel mensen de confrontatie met gevoelens van afzondering, afgesneden zijn van, het gevoel er niet meer bij te horen, onverwachts sterk geconfronteerd worden met diepe angsten en onzekerheid en de tools missen om hierin veilig te navigeren, heel diepe sporen in hun leven heeft getrokken.

Velen hebben ook dierbaren verloren zonder dit verlies met de gemeenschap te kunnen delen en leven. Het wegvallen van zekerheid, van hoe verder, van voelen dat beroep doen op, belemmerd wordt door de veranderingen die zich op maatschappelijk niveau voltrekken en het begrenzen van mogelijkheden om uiting te geven aan, hebben de noodzaak aan mededogen, verbinding, heling en afstemming zeer sterk laten voelen.

Maar ook nieuwe mogelijkheden blootgelegd zoals de paradox van het leven telkens weer laat zien.

Dat de mens ook in dergelijke omstandigheden creatief kan zijn is gebleken door de vele initiatieven die overal ontstaan zijn om mensen in dergelijke collectief moeilijke tijden te ondersteunen, te inspireren en vooral het gevoel te geven dat solidariteit en samenwerking een van de sterke instrumenten is om een dergelijke uitdaging menswaardig te leven.

Een van deze initiatieven is dat er een internationale oproep gekomen is van enkele mensen die reeds mondiaal werkzaam zijn, om op plekken waar mensen in psychische nood support en veiligheid krijgen, een tijdelijke crisis te leven in het bijzijn van anderen.

Om met elkaar online in dialoog te gaan en te onderzoeken hoe op basis van een gezamenlijke inspanning en een samen afstemmen op en vooral ook door het bijeenbrengen van ervaring, de kansen en mogelijkheden om dergelijke plekken te creëren kunnen worden aangemoedigd en ondersteund.

Dit mondt uit in een internationale bijeenkomst,

De summit

“Peerrespite en Soteriahuizen”

( huizen van heling )

waarin mensen vanuit hun ervaring met elkaar in gesprek gaan met één doel:

Geinspireerd door mededogen,
huizen van heling te creëren in het hart van de samenleving.

Omdat Poustinia ook altijd al een plek was waar deze waarden worden geleefd en als zodanig deel uitmaakt van de bredere werking van Het Levenssnoer, dat geestelijk welzijn in de breedste zin van het woord in het vaandel draagt, hebben we ook actief onze medewerking verleend.

Op de site van Het Levenssnoer vind je alle verdere informatie over dit initiatief en een tweetal linken met meer informatie.

Eén waar je kan inschrijven om één dag of alle vijf dagen als onderdelen van de summit vrij bij te wonen en één waar je kan lezen wat er zich in dezelfde geest in Vlaanderen sedert een tijdje aan het voltrekken is.

Ook hier in ons land zijn mensen tijdens de Covid actief bezig geweest om de nood aan veilige plekken waar mensen ondersteuning kunnen krijgen om de crisis die ze leven veilig door te komen nu en in de toekomst verder vorm te geven. Diverse initiatieven in dezelfde geest ontstaan overal verspreid in het land. Een creatief proces dat niet meer te stuiten is.

Moge dit leiden tot het groeiend besef dat niemand gespaard blijft van uitdagingen die een mens het gevoel geven het niet alleen aan te kunnen en dat we samen meer kunnen dan alleen al is het maar om te leren dat leven essentieel draait rond: hoe kan ik samen met anderen zelf mijn leven vorm geven zonder mijn menselijke waardigheid te verliezen.

En dit overeenkomstig de natuur van de mens zelf: een wezen dat dialoog behoeft om gezond te blijven.”

Een ieder is van harte welkom elke zondagavond
van 18.00 tot 21.00 uur
op 3, 10, 17, 24 en 31 oktober.

registreren op: 

https://www.alternatives-conference.org/peerrespitesoteriasummit

LET OP: DE BIJEENKOMST OP 31 OKTOBER START OM 17.00 UUR

Meer over de summit “Peerrespite en Soteriahuizen”

Al een aantal maanden lang zijn een aantal mensen in internationaal verband  via online meetings contact aan het leggen rond alternatieven vormen van opvang voor mensen die een crisis doormaken.

Zo bewegen deelnemers uit verschillende landen, voor een groot deel ervaringsdeskundigen stap na stap via een wederzijds bevruchtende samenwerking in de richting van het vorm geven aan een summit.

Er wordt met elkaar gebrainstormd in een geest van Open Dialogue.

Met veel respect voor wat ieder uit ervaring met een of andere vorm leefde of beleeft. Om het op deze wijze dicht bij de werkelijkheid en het haalbare te houden. Waarin kracht en kwetsbaarheid hand in hand gaan.

Deze rijke diepmenselijke uitwisseling mondt nu uit in

de “Peer Respite-Soteria Summit”,

die verspreid over de zondagen van oktober, zich telkens in een tijdspanne van drie uur ontwikkelt.

Het programma wordt essentieel opgebouwd uit spontane conversaties die geconcentreerd worden rond telkens één facet van een Peer Respite en een Soteriahuis.

Wijze van opstarten, structuur, principes die inspireren, attitude, erkenning en alles wat er zoal bij komt kijken. Telkens geïllustreerd en doorspekt door ervaring en levende getuigenissen.

Onder de deelnemers van de panels bevinden zich ervaringsdeskundigen, stichters van Soteria-huizen en andere initiatieven die voorzien in tijdelijke opvang, en mensen die deel uit maken van een traject in voorbereiding van de opstart van of reeds werkzaam zijn in alternatieve vormen.

Ook enkele vertegenwoordigers van de werkgroep
Soteriahuizen Vlaanderen
delen hun ervaring in het panel Being With
op de vierde van de vijf avonden
op zondag 24 oktober, tussen 18 en 21 uur.

 

Deelname is gratis en een donatie is zeer welkom.

Alle informatie, die voortdurend wordt aangevuld, alsook het inschrijvingsformulier vind je op deze link:

https://www.alternatives-conference.org/peerrespitesoteriasummit

 

Van harte welgekomen namens de internationale groep.

 

Waarom dit seminar “Being with”

Gepubliceerd op 18 februari 2019

Crossing the abyss III – woensdag 3 april 2019

Introductie en uitnodiging op het seminarie

Being with – Aanwezig zijn 

een uitnodiging om nabijheid en afstand nemen menswaardig te leven

 

‘Wat is het meest wonderbaarlijke ding op de wereld ?, 

vroeg men aan Yudhisthira.  Hij antwoordde: 

‘Het meest wonderbaarlijke in de wereld is dat er rondom ons overal mensen 

aan het sterven zijn, terwijl wij niet beseffen dat het ons kan overkomen.’

Uit de Bhagavad Gita

 

Veel mensen staan vroeg of laat voor de uitdaging om met omstandigheden te dealen die veel van een mens vragen. 

De aanleiding kan het verlies van een dierbare zijn, een schok, het verwerken van een ziekte of de gevolgen van een ziekte, het verlies van een land, familie, job, een ongeval of geweld in allerhande vormen.

Vóór je het ten volle kan beseffen beland je in een gemoedstoestand die je overweldigt en waarbij het niet evident is om vaste grond onder de voeten te voelen. Soms voelt het verlies van vaste grond als een aardverschuiving. 

Je bevindt je tussen wie je was en wie je nog niet kan zijn en de vraag rijst waar ben je dan. 

En misschien hoor je je jezelf dan zeggen: Ik weet het niet meer of ik weet niet meer wat ik in mij kan aanspreken om de situatie aan te kunnen. 

Soms is het zo ingrijpend wat je meemaakt dat het jou verwart: je kan niet meer terugvallen op de vaardigheden waarover je beschikt om jezelf te oriënteren. 

En wie helpt jou dan om deze of andere vaardigheden aan te spreken om veilig je weg verder te zetten.

Wat je ervaart geeft jou het gevoel:  Ik kan het even niet alleen aan en ik heb nood aan iemand die naar me kijkt en met mij praat en me de tegenwoordigheid van geest spiegelt om me te kunnen oriënteren in het vreemde onbekende gebied dat ik nog moet leren verkennen en waarin ik onvoorbereid terecht ben gekomen.

Gevoelens die herkenbaar zijn voor wie te maken kreeg met traumatische ervaringen van welke aard ook.

Het zijn omstandigheden waarin nabijheid en mededogen een wezenlijk verschil kunnen maken voor hoe je deze moeilijke momenten leeft.  

En hoe kan je als familielid en hulpverlener deze nabijheid invullen en waarin verschilt mededogen van medelijden en het gevoel van meegesleurd te worden in wat de ander als moeilijke doorgang in het leven leeft? 

Hoe aanwezig blijven zonder zelf de grond onder de voeten te verliezen?

En wat kan zowel degene die het leeft als degene die getuige is van wat je doormaakt omkaderd worden? 

Wat verbindt hen en wat ondersteunt hen beiden? 

Wat bevordert de helende dialoog? 

Welk klimaat is hiervoor nodig? 

Is het kader hierbij helpend? 

En wat nog meer dat bij nadere reflectie en eerlijk bevragen van wat er speelt in het zicht kan komen?

Hierboven zie je een symbolisch werk van William Blake, die als kunstenaar heel scherp de grote thema’s van het leven in beeld kon brengen. 

Het schilderij draagt als titel Mededogen en is geïnspireerd door een tekst van William Shakespeare: ‘Mededogen als een naakte, pasgeboren baby die tegen de tegenslag ingaat, of als hemelse engel te paard.’

Woorden die om enige reflectie vragen maar ook aangeven dat het gaat om het aanspreken van een vermogen dat raakt aan onbevangen en onbevooroordeeld kijken en niet betrokken raken en om de kracht om niet geheel verslonden te worden door wat aangrijpend en ingrijpend aanvoelt zodat het zicht op het geheel behouden wordt.

En ook al lijkt dit alles niet evident het gaat ook om een proces leven waarin je ervaart en leert hoe je dit dan in de praktijk kan belichamen en wat daarin als helend voor alle betrokkenen kan worden ervaren. 

Hierbij kunnen getuigenissen en gedeelde ervaringen van mensen die beroepsmatig telkenmale weer opnieuw uitgenodigd worden om respons te geven op noden die een mens niet onberoerd laten, een perspectief openen om anders maar zeker heel sterk aanwezig te zijn en aldus de kwaliteit van leven voor jezelf en de ander verbeteren. 

Een kwaliteit van leven die niet los kan worden gezien van wat bovenaan in het citaat uit het oude Indische epos de Bhagavad Gita wordt verwoord.

Wat een ander kan overkomen kan mij overkomen en zonder voldoende weerbaarheid kan ik in een situatie belanden dat ik mijn kwetsbaarheid niet meer kan hanteren zonder de aanwezigheid van een ander die mij het gevoel om samen erdoor heen te gaan spiegelt zonder zichzelf te verliezen en grenzen te overschrijden.  

Als gids ben je niet de weg maar je hebt wegen leren bewandelen die jou vertrouwd hebben gemaakt met wat je onderweg kan tegenkomen.

De illusie dat wat een ander overkomt mij niet zal overkomen is de illusie die de mens van het perspectief berooft dat we over vermogens beschikken om menswaardig met lijden om te gaan.

In deze geest nodig ik ieder die zelf met deze thema’s geconfronteerd wordt en op een eerlijke authentieke wijze hierover met mensen wil uitwisselen om deel te nemen aan het seminarie waarin het thema “aanwezig zijn” centraal staat en waarin we ook op de aanwezigheid kunnen rekenen van enkele mensen die er beroepsmatig dagelijks mee te maken krijgen en bereid zijn hun ervaring vakkundig te delen.

En dit in een geest van medeleven zoals Joan Halifax zo krachtig in deze woorden benoemt:

‘Medeleven is het vermogen om te leren wat de aard van het lijden is 

en ook om te herkennen dat ik niet buiten dit lijden sta.’  

Van harte welgekomen,

© Huguette Beyens   

   

Crossing the abyss II – Het Levensweefsel

Gepubliceerd op 11 januari 2018

Door een verwonding aan de arm werd het schrijven voor de conferentie de laatste twee maanden vertraagd. In het zorg dragen voor en luisteren naar wat daarin beweegt, voltrekt zich een proces van peilen naar zingeving van wat organisch uit de eerste conferentie voortvloeit.

Het leven van de kwetsbaarheid die zich aandient is ook het ontsluiten van wat onzichtbaar daarin beweegt om te ontdekken wat het leven meer heel maakt en vervolledigt zonder te ontkennen dat de verwerking van dit alles vanzelfsprekend is. Lees verder »

Terugkijkend op de eerste conferentie

Gepubliceerd op 1 november 2017

De conferentie Crossing the Abyss waar we juist geteld negen maanden lang aan hebben gewerkt ligt achter ons. Het is even wennen aan de ervaring dat we nu niet meer aan het voorbereiden zijn maar dankbaar terug kunnen kijken op. Elk initiatief is ook altijd een leerervaring en de vraag wat we ervan dienen te integreren om deze leerervaring in de toekomst te investeren dient zich nu aan.

De conferentie telde meer dan tweehonderd deelnemers en we zijn blij dat zoveel mensen respons gaven op onze uitnodiging deel uit te maken van deze verrijkende dag. Aan zoiets beginnen is altijd ook een sprong in het onbekende en het is fijn als het voor anderen betekenis krijgt. Nog fijner is vast te stellen dat geestelijke kwetsbaarheid met steeds meer zorg wordt omringd omdat bij meer mensen het besef leeft dat de geestelijke dimensie van ons bestaan verzorgen een levensnoodzakelijk gegeven is. Lees verder »